Alpejski Skarb (FCI) - Dali
BERNEŃSKI PIES PASTERSKI - krótki charakter rasy
Żadne zwierzę nie potrafi odwzajemnić się taką miłością jak pies, a już szczególnie mając taki charakter jak berneński pies pasterski. On dzieli z nami radości i smutki; za opiekę, pieszczoty i strawę odpłaca miłością, wiernością i przywiązaniem.
Kiedy berneńczyk pokocha - to już na cale życie! Ma charakter pełny dobroci i dobroduszności. Nie atakuje innych psów, nie uprawia kłusownictwa, jest spokojny i łatwy do prowadzenia. Mimo wrodzonej uległości i przyjaźni jest inteligentny, posłuszny, wierny i czujny. Tubalnego swego głosu nie nadużywa, głosząc jedynie zagrożenie lub radość. Zarówno psy jak i suki uwielbiają zabawę i kochając nadzwyczaj dzieci wykazują wiele delikatności podczas zabaw z nimi. Jest opiekuńczy i zawsze do dyspozycji. Uwielbia przestrzeń i życie na świeżym powietrzu a także dużo swobody i ruchu. Nie jest mu pisana nudna egzystencja w mieszkaniu, nawet gdyby to był obszerny apartament. Potrafi zaskoczyć swoja sprawnością i wytrzymałością, szczególnie tych, którzy raczej widzieli w nim statecznie przechadzającego się misia niż energicznego, żywiołowego partnera zabaw. Berneńskie psy pasterskie wykazują ogromne przywiązanie do rodziny i swego pana. Im więcej bezpośrednich kontaktów z człowiekiem, tym głębiej rozwija się instynkt przywiązania. Do tego stopnia, że w razie jakichś zdarzeń losowych z trudem zaakceptuje nową rodzinę. Nie znosi samotności i tylko ożywione kontakty z bliskimi mu osobami mogą go uszczęśliwić. Uwielbia podróżować samochodem i lubi myszkować w obcych miejscach. Jako typowy górski pies wspaniale czuje się w zimie, kocha śnieg a śnieżna zima jest dla niego prawdziwym rajem na ziemi. Natomiast upałów nie lubi i choć nie można powiedzieć, żeby uwielbiał wodę, to jednak czasami właśnie w upały da się namówić na kąpiel. W prawdzie berneńczyk nie ma instynktu atakowania, to jednak gdy w niebezpieczeństwie znajdzie się jego pan lub ktoś z rodziny staje się energicznym obrońcą. Podczas wielu spotkań na wystawach można przekonać się o przyjacielskim nastawieniu berneńczyków względem innych ras, a także względem innych osób. Oczywiście tak jak u innych tresurą i wysiłkiem można zwiększyć ich agresywność, trzeba jednak uważać aby nie wypaczyć prawdziwego charakteru berneńskiego psa pasterskiego.
Profesor Albert Heim (ojciec rasy) powiedział:
"Wydaje mi się, że berneński pies pasterski dzięki proporcjonalnej budowie ciała oraz swojemu wspaniałemu umaszczeniu i rysunkowi znaczeń jest chyba najpiękniejszym z istniejących psów. Inne rasy są interesujące i piękne poprzez swoje osobliwe cechy. Berneńczyk wydaje mi się piękny poprzez swoją normalność. Żadna inna rasa nie jest moim zdaniem tak bliska i wierna pierwowzorowi psa domowego."
cytat z: http://www.aresibo.pl/bernenski_pies_pasterski.php?page=charakter_rasy
Żadne zwierzę nie potrafi odwzajemnić się taką miłością jak pies, a już szczególnie mając taki charakter jak berneński pies pasterski. On dzieli z nami radości i smutki; za opiekę, pieszczoty i strawę odpłaca miłością, wiernością i przywiązaniem.
Kiedy berneńczyk pokocha - to już na cale życie! Ma charakter pełny dobroci i dobroduszności. Nie atakuje innych psów, nie uprawia kłusownictwa, jest spokojny i łatwy do prowadzenia. Mimo wrodzonej uległości i przyjaźni jest inteligentny, posłuszny, wierny i czujny. Tubalnego swego głosu nie nadużywa, głosząc jedynie zagrożenie lub radość. Zarówno psy jak i suki uwielbiają zabawę i kochając nadzwyczaj dzieci wykazują wiele delikatności podczas zabaw z nimi. Jest opiekuńczy i zawsze do dyspozycji. Uwielbia przestrzeń i życie na świeżym powietrzu a także dużo swobody i ruchu. Nie jest mu pisana nudna egzystencja w mieszkaniu, nawet gdyby to był obszerny apartament. Potrafi zaskoczyć swoja sprawnością i wytrzymałością, szczególnie tych, którzy raczej widzieli w nim statecznie przechadzającego się misia niż energicznego, żywiołowego partnera zabaw. Berneńskie psy pasterskie wykazują ogromne przywiązanie do rodziny i swego pana. Im więcej bezpośrednich kontaktów z człowiekiem, tym głębiej rozwija się instynkt przywiązania. Do tego stopnia, że w razie jakichś zdarzeń losowych z trudem zaakceptuje nową rodzinę. Nie znosi samotności i tylko ożywione kontakty z bliskimi mu osobami mogą go uszczęśliwić. Uwielbia podróżować samochodem i lubi myszkować w obcych miejscach. Jako typowy górski pies wspaniale czuje się w zimie, kocha śnieg a śnieżna zima jest dla niego prawdziwym rajem na ziemi. Natomiast upałów nie lubi i choć nie można powiedzieć, żeby uwielbiał wodę, to jednak czasami właśnie w upały da się namówić na kąpiel. W prawdzie berneńczyk nie ma instynktu atakowania, to jednak gdy w niebezpieczeństwie znajdzie się jego pan lub ktoś z rodziny staje się energicznym obrońcą. Podczas wielu spotkań na wystawach można przekonać się o przyjacielskim nastawieniu berneńczyków względem innych ras, a także względem innych osób. Oczywiście tak jak u innych tresurą i wysiłkiem można zwiększyć ich agresywność, trzeba jednak uważać aby nie wypaczyć prawdziwego charakteru berneńskiego psa pasterskiego.
Profesor Albert Heim (ojciec rasy) powiedział:
"Wydaje mi się, że berneński pies pasterski dzięki proporcjonalnej budowie ciała oraz swojemu wspaniałemu umaszczeniu i rysunkowi znaczeń jest chyba najpiękniejszym z istniejących psów. Inne rasy są interesujące i piękne poprzez swoje osobliwe cechy. Berneńczyk wydaje mi się piękny poprzez swoją normalność. Żadna inna rasa nie jest moim zdaniem tak bliska i wierna pierwowzorowi psa domowego."
cytat z: http://www.aresibo.pl/bernenski_pies_pasterski.php?page=charakter_rasy
Alpejski Skarb (FCI) - Dali
Wzorzec rasy
- Grupa FCI: II - Molosy Sekcja 3
- Wzorzec rasy FCI nr 45
- Wrażenia ogólne: długowłosy, trójbarwny, więcej niż średniej wielkości, mocny, ruchliwy, harmonijny i proporcjonalnie zbudowany.
- Prawidłowe proporcje: stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia 9:10, zwarty nie długi.
- Usposobienie i charakter: spokojny i posłuszny, lecz uważny, czujny i odważny w codziennych sytuacjach, w stosunku do zaufanych osób łagodny, pewny siebie i nie agresywny w stosunku do nieznajomych.
- Głowa: mocna; mózgoczaszka widziana z profilu oraz przodu słabo wypukła, stop wyraźny ale delikatnie, prosta kufa średniej długości.
- Nos: czarny.
- Fafle(wargi): nie obwisłe i przylegające, czarne.
- Uzębienie: kompletny, mocny zgryz nożycowy.
- Oczy: ciemnobrązowe, w kształcie migdałów, z dobrze przylegającymi powiekami.
- Uszy: trójkątne, lekko zaokrąglone, wysoko osadzone, średniej wielkości, w stanie spoczynku płasko przylegające.
- Szyja: mocna, muskularna, średniej długości.
- Klatka piersiowa: sięgająca do wysokości łokcia, szeroka, z wyraźnym przedpiersiem, w przekroju o szerokim owalnym przekroju.
- Grzbiet: mocny i prosty w okolicy lędźwi szeroka i mocna.
- Brzuch: nie podciągnięty.
- Zad: zaokrąglony.
- Ogon: puszysty, przynajmniej do stawu skokowego, w spoczynku zwisający, zaś w ruchu sięgający wysokości grzbietu lub lekko poniżej.
- Kończyny przednie: szeroko ustawione, patrząc od przodu proste i równoległe.
- Łopatka: długa, mocna, ustawiona ukośnie, tworząca wraz z ramieniem kąt lekko rozwarty, przylegająca i dobrze umięśniona.
- Śródręcze: mocne, ustawione prawie pionowo do podłoża.
- Łapy: krótkie, zwarte i owalne, palce dobrze wysklepione.
- Kończyny tylne: patrząc z tyłu ustawione równolegle, nie za wąsko, śródstopie i łapy ustawione nie do zewnątrz i nie do środka, bez "wilczych pazurów".
- Uda: dosyć długie, patrząc z boku tworzą z podudziem wyraźny kąt, szerokie, mocne oraz dobrze kątowane.
- Staw skokowy: mocny, dobrze kątowany.
- Chód: przestrzenny, dynamiczny lecz równomierny we wszystkich tempach, o swobodnym wykroku przodu i wydajnej pracy tyłu; w kłusie ruch kończyny prosty i równoległy.
- Szata: długa, prosta lub lekko falista.
- Umaszczenie: kolorem podstawowym jest głęboka czerń z nasyconym brązem podpalanym na policzkach, nad oczami, na wszystkich łapach i klatce piersiowej; białe, symetryczne znaczenia: na głowie (biała strzałka przechodząca na pysk), oraz umiarkowanie szerokie znaczenie od szyi do klatki piersiowej.
- Pożądane: białe końcówki łap, oraz biały koniec ogona (latarenka).
- Tolerowane: mały, biały znak na karku, oraz przy odbycie.
- Wielkość: mierzona w kłębie:
- Psy: wysokość w kłębie 64 - 70 cm (wzrost idealny 66 - 68 cm).
- Suki: wysokość w kłębie 58 - 66 cm (wzrost idealny 60 - 63 cm).
- Wady: Wszelkie odstępstwa od wzorca należy traktować jako wadę,
- zaś jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.
- nie dyskwalifikujące:
- nieharmonijna budowa
- wzrost nie mieszczący się w podanych granicach
- zbyt ciężki lub zbyt lekki kościec
- nieodpowiednia głowa lub stop
- nieodpowiedni krok, postawa kończyn lub kątowanie
- długa zajęcza łapa
- nieodpowiedni włos (za długi, krótki, zbyt pofalowany)
- mało intensywna maść
- nadmiar bieli na łapach
- podpalana jasna barwa
- niesymetria białych znaczeń
- lekka kufa
- obwisłe wargi
- jasne oczy
- spłaszczone lub zbyt wypukłe żebra
- zbyt długi lub kwadratowy tułów
- grzbiet zapadnięty lub karpiowaty
- ogon krzywy lub noszony za wysoko
- itd.
dyskwalifikujące:
- rozszczepiony nos
- zajęcza warga
- rozszczepione podniebienie
- niebieskie oczy
- wyraźny przodozgryz lub tyłozgryz
- bardzo wyraźny stop
- głowa w typie bernardyna
- krótki lub szorstki włos
- wysokie białe "skarpetki"
- brak trójbarwności
- biały kołnierz lub łaty na tułowiu
- tchórzliwość, lęk przed wystrzałem
- dysplazja w stopniu średnim lub cięzkim
- pies musi mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra w pełni usytuowane w mosznie
